¿A quién no le apeteces una buena taza de chocolate caliente con nubes? aquí tienes una excusa para tomártelo mientras lees nuestras estupendas historias...




sábado, 31 de diciembre de 2011

El día 31

Es todo un ajetreo, primero un montón de gente haciendo sus últimas compras, pero no saben que hay que hacer las compras días antes??Luego llegas a casa y te pones a hacer la cena todo apurado, claro en mi caso no porque voy a cenar a casa de mis familiares.
Entonces ellos ya nos obligan a ir a las 10 (que yo a esa hora ya tengo hambre,pero bueno ellos son los que hacen la cena) y en 2 horas te tiene que dar tiempo a:
  1. Comer los entrantes.
  2. Comer el primer plato
  3. Comer el segundo
  4. Comer el turrón y el postre y lo que haya ( aunque mi madre dice que eso se debe hacer después de las uvas.
  5. Contar las 12 uvas ( que eso es un suplicio...y que pasaría si no supera contar??)
  6. Pelarlas y sacarles las pepitas(mientras toda la familia te mira raro por ello)
Luego ya ves a los presentadores explicándote como comer unas dichosas uvas, pero no te explican por que baja la dichosa bola...
Luego se olle cli clin (mierda los cuartos)
Luego din don din don...
Al final alguien llega al año siguiente 5 uvas por delante del resto...hay otros que llegan 5 uvas por detrás... los que se atragantan ..los valientes que se meten las 12 uvas y claro al verlo toda la familia se parte y tienen que terminar todos en el hospital por atragantamiento...
Y aquí no acaba la noche luego tienes que besar a todos tus familiares con la boca toda pegajosa de uvas...pero bueno es así, una tradición...
FELIZ AÑO A TODOS!!!

Doscerounodos

Me encuentro en esos dies minutos estúpidos y melancólicos antes de enfrascarme en los preparativos de esta noche.
Esos diez minutos en los que me permito una pausa para echar una miradita atrás. Una miradita que abarque este año que acaba, los cambios que produjo, las sonrisas que dibujó...
Y secando las lágrimas que se asoman por lo que se va, me olvido de todo lo malo y deseo simplemente que el año que viene sea así de maravilloso.
Una inspiración más y demos juntos el paso para entrar en el 2012
Ojalá que seas muy felices este año, ojalá que lo seáis siempre :)

Esto no es una despedida, sólo un hasta pronto.

Hasta dentro de unas 9 horas, lo que queda de este largo 2011 que ha hecho historia sin duda.
*Hemos logrado la paz que tras tantos años llevamos luchando, la paz de ETA.
*Hemos cambiado el rojo por el azul en lo más alto del poder.
*Hemos presenciado las duras imágenes de un terremoto que se ha llevado miles de vidas con él. *Hemos puesto el país patas arriba el 15 de mayo, y desde entonces...
*Hemos escuchado día y noche el "Give me everything" de Pitbull, DÍA Y NOCHE1 .
*Hemos perdido a una de las grandes del jazz, la inigualable Amy Winehouse.
*Hemos dicho bye bye a Bin Laden y Gadafi.
*Hemos despedido a Simoncelli, otro artista (del motor) también enorme.
*Hemos asistido a la boda real de Kate y Guillermo de Inglaterra.
*Bueno, a la de la Duquesa de Alba también...
*Hemos envejecido un añito más.
*Hemos cumplido buena parte de nuestras metas, o al menos nos hemos acercado a muchas de ellas.
*Hemos sonreído una media de 2000000 de veces, por lo menos.
*Hemos probado nuevos sabores y colores y vestidos y camisas.
*Hemos desabrochado cientos de botones, nuestros y suyos.
*Hemos dicho "Sí" a muchas oportunidades, y rechazado lo que nos hacía infelices.
*Hemos viajado a lugares nuevos, visto ciudades inmensas, recorrido largos senderos.
*Hemos conocido personas maravillosas y olvidado a otras que se fueron de nuestra vida.
*Hemos luchado por lo que queríamos, y luego nos hemos sentido orgullosos de ello.
*Hemos brillado en algún escenario, aunque se tratara del salón de nuestra casa.
* Hemos compuesto canciones, poemas y pedazos de diarios.
*Hemos llorado mucho, y gracias a ello nos hemos sentido mucho mejor después.
*Hemos mirado a los ojos a muchas personas, con mucho amor.
*Hemos adquirido una experiencia que ningún científico es capaz de medir, de definir.
*Hemos sido muy felices, y el año que viene seguiremos luchando  para serlo todavía más.

FELIZ 2011, FELIZ 2012 Y FELIZ TÚ.

jueves, 29 de diciembre de 2011

ARQUITECTURA VITAL

Y las alfombras sirvieron para esconder nuestras palabras, las persianas bajadas ocultaban nuestros corazones. Se agrietaron las paredes y lo disimulamos con una mano de pintura y algún que otro cuadro mal colgado.
Se vaciaron las estanterías y se llenaron las papeleras.
Ni tú ni  yo fuimos capaces de solucionarlo.
Fallaron los cimientos y se nos derrumbó por la base.
Y ahora nos molestamos en recoger de los escombros algún que otro recuerdo de lo que un día fuimos. Le sacudimos el polvo y lo metemos en una bolsa para llevárnoslo a nuestra nueva vida; incapaces aún hoy de pasar página.
Ignorantes todavía de que fue lo que falló, intentaremos construir en otro lugar, con otra persona. Repasaremos nuestros planos y los compartiremos, mejorándolos y quedándonos con algunos viejos errores.
¿Quién sabe si se derrumbará?

martes, 27 de diciembre de 2011

FRÍO

Sabías que estaría aquí, y no viniste a buscarme. Supongo que ya no te intereso, he perdido la gracia.
Pero para cuando llegue el frío a tu corazón, cuando nieve en tu alma y se congelen tus sentimientos yo ya no estaré aquí. No se puede esperar eternamente.
Llegará el invierno y no habrá nadie aquí sentado que comparta su calor contigo; llévate un abrigo por si acaso.

domingo, 25 de diciembre de 2011

Ríete, a carcajadas

Porque el tiempo pasa, pero nunca es tarde para ser feliz.
Lo sé cada vez que te miro, lo saboreo cada vez que te beso, lo leo en tus pupilas cuando callas y lo siento cuando el mundo entero nos observa con recelo, sabedores de lo dichoso que es nuestro amor.
Que miren y miren, que se mueran de envidia; nosotros seguiremos enloqueciendo con los años y con los pasos que irremediablemente nos obligue a dar la vida. Así es, amigo mío, el  amor es una locura. Es adrenalina en estado puro. Para algunos es una droga fuertemente adictiva; pero sólo éstos últimos se encontrarán con un amor autodestructivo y desolador.
En cambio tú y yo, que tan solo nos dejamos arrastrar por el deseo y la atracción que trazan nuestras miradas no corremos ningún tipo de riesgo. Somos libres.

sábado, 24 de diciembre de 2011

DÉJAME LLORARTE EN UN RINCÓN

Tres treinta y tres de la madrugada.
La opresión en mi pecho, la angustia en mi ser y el frío en la cama me han despertado.
Me giro y te busco pero ya no estás.
Se cierra mi abrazo en torno al aire mientras una lágrima pionera, precedente de muchas otras, resbala por mi cara contraída en una mueca de dolor.
Me encojo hasta que mis rodillas se juntan con mi pecho y me abrazo a mí misma para intentar transmitirme el calor que me falta desde que te fuiste.
Ya no podré volver a dormirme. Otro día más, entreveré el amanecer tras un velo de lágrimas.
¿Quién sabe cuánto tiempo más podré aguantar?

martes, 20 de diciembre de 2011

ANALGÉSICOS

-  Escucha. Si esto se prolonga, dolerá. Dolerá mucho justo antes de acabarse. Y seguirá doliendo después, como esa sensación que queda cuando ya te han arrancado la muela.
Dolerá más antes de mejorar. E incluso entonces, si hurgas en el hueco que quedará, volverá a sangrar la herida.
- Tranquilo, soporto bien el dolor. De todas formas, sonríe otra vez, dame otro recuerdo que sirva de analgésico

Ahora voy a ser yo, sólo para mí.

Ya está bien eso de estar a tu disposición las 24 horas del día, para regalarte los oídos con halagos. Se acabó lo de escuchar tus penas día sí día también. No más egocentrismo, por favor.
Yo también tengo derecho a reírme y a vivir libre, libre y feliz, sin más preocupaciones que la vida misma, que ya es bastante. Permíteme ser egoísta por un día, puede que por un mes, porque lo necesito. Necesito descansar y recuperar mi entereza.
Ahora quiero rodearme de gente llena de energía, que me deje sin aliento, que me quite esta melancolemia que llevo dentro.

lunes, 19 de diciembre de 2011

Una gran verdad

Navidad,todo es perfecto, bueno todo, aparentemente sí.
Miles de personas demostrando su amor libremente en todos y cada uno de los rincones de nuestra ciudad, ésto sería maravilloso si omitimos el detalle de aquellas personas que ,como yo, no gozan de esa suerte o como dirían otros de esa gran desgracia y ,es que, la Navidad es el  momento más bonito en que todos demuestran sus sentimiento pero cuando estás solo este momento se convierte en algo horrible,repugnante y absurdo y comienzas a odiar estas fechas en las que no tienes a nadie con quien compartir esta alegría....

Llueve y los aceros están mojados

Está oscureciendo,llueve y no tiene pensado parar, truena.
En el centro de la ciudad vaga una chica desolada,sin paragüas,calada hasta el fondo de su alma; las gotas le caen en el pelo y le van resbalando hasta llegar a sus rosadas y tiesas mejillas y a su piel translúcida y continuan su camino hasta mezclarse con sus lagrimas (porque está haciendo el pino) que colorean sus ojos...Sigue lloviendo y ella está lo suficientemente empepada como para següir, se sienta en  un banco y se derrumba...Días más tarde la encontrarán....
Diagnóstico: Otra joven fallecida por un corazón roto.

lunes, 12 de diciembre de 2011

Ay amor, ay haití!

¿Recordais esta canción?




Me parece una verdadera preciosidad que existan artistas como Carlos Jean capaces de unir corazones por una buena causa.
Hoy, día 12 de diciembre, estamos a un mes de la fecha de la catástrofe. Y ya nadie lo recuerda. A nadie le interesa algo que ha sucedido hace dos años, claro está. Pero para eso están las canciones, para ayudarnos a experimentar otra vez ese vacío por cada víctima, por cada ladrillo, por cada vida.

"Hay que volver a nacer, perderse otra vez, volver a creer, empezar otra vez"

jueves, 8 de diciembre de 2011

GALLETAS

Pon el café al fuego que esto va a llevar un rato. Quiero contarte lo mucho que te quiero, mil cosas de mi vida y oír otras tantas de la tuya. Quiero conocerte de pequeño y dibujar contigo el futuro, explicarte mi mundo y comprender el tuyo. Saberlo todo, completar tu mente, terminar tus frases...
Y luego, en silencio y entre sorbos de café, aprenderme tus lunares, los gestos de tu cara, las muecas de tu sonrisa, los reflejos del sol y de la luna en tus ojos y en tu pelo...
Va a llevar tiempo, pero mira en mi bolso, he traído galletas.

DESCPACITO

Despacito resbalaba una lágrima por su mejilla, despacito se movían las manecillas del reloj; despacito y con tiempo se cerraban sus heridas.
Faltaban muchos segundosy horas y días y años para recuperar la fuerza de su sonrisa y probablemente jamás volvieran a sonreír sus pequeños ojos; pero sobraba el tiempo para el perdón, que en su enorme corazón no había sitio para el rencor a quién tanto daño le había hecho.

IMAXINA QUE NON ESTÁS SOA

E cos ollos pechados tentou imaxinar que estaba alí canda ela. E os seu brazos nús pecháronse en torno a un ser inexistente.
As bágoas que caían pola súa face eran mornas e silenciosas, que non interrumpiron o encontro.
E apertando aínda máis os ollos, sentiu como el a abrazaba a ela, moi forte. E viu a súa face e o seu sorriso. Escoitou un "quérote" moi frouxiño a carón da súa orella.
Sentiu a calor do seu corpo e unha enorme felicidade enchéndoa dende dentro.
Logo abriu os ollos e atopouse soa na escuridade do seu cuarto, aferrada con forza ó aire e coa camiseta empapada polas bágoas.
Tumbouse despaciño na cama e dispúxose a seguir soñando.